kabuslar içinde uyandım yatağımdan
bulgur bulgur ter sarmış bedenimi
daralmış yüreğim
nefes nefese açtım gözlerimi
bilinç altı değil gördüklerim
yaşadığım gerçeğin ta kendisiydi
malum olan benliğime
buruk ve sessiz bir ayrılık olmuştu
gidişinin üçüncü gününde
benden bir şeyler gizlediğin belliydi zaten
o kadar kırgındım ki sana
son aradığında teline cevap dahi vermedim
biliyorsun tek suçlusu ben değildim olanların
her geçen gün beni kendinden uzaklaştırıyordun
son yazdığın mesaj da nefes alamıyorum sensiz diyorsun
ya ben ne haldeyim biliyor musun
hastaneye yatıp ameliyat olacağım demişsin
ve ben üzülmeyeyim diye sır gibi saklamışsın
hani biz birbirimize söz vermedik mi
iyi günde kötü günde beraber olmayacak mıydık
nedir rahatsızlığın yazmamışsın bilmiyorum
Allah acil şifalar versin diyorum
sadece ağlamışsın
yanında olmasam da dualarım hep seninle
bir suçlu gibi hissediyorum kendimi
sen de biliyorsun olanlardan haberim yoktu
bir canım var al o da senin olsun
ben sensiz zaten yaşayamam ki
başım ellerimin arasında gözyaşlarım boşalıyor
ölmeden mezara girdim be aşkım
neydi benim suçum sevmekten başka
bazen neler kaybettiğimizi çok geç anlıyoruz
aradığımız tek şey mutluluktu aslında ...



Refik
30 .10 .2014
İstanbul