değiştirdim baş parmağımı sonuncusuyla
kalbimden bir neşe damlayacak diye bekleme
niye konuşuyorum ki zaten seninle

mecmuaların sayfasını çeviren çocuk
azat edilmiş renklerle sevişiyor
tatlı başını hayata kaptırmış birinin
fısıltılar içinde çektiği fotoğraf
aklımın suyuna kürek çeken mısralarla dolu

gözlerimin önünde soyundu dün
biraz büyüdü mü ne
kiraz çiçekleri havalandı
kelebek dokusu his
dokununca incinen yanlarım sevdi baharı

bulutları tanrılaştıran beyaz umut
bir elim maviyi işaret ederken size
bir anda yağmur oluşunuz
camlara sinen nefesimin buğusu
ve şimdilerde
kötü bir yanılgı olmalı sevmek

sevilmek ve onun uzayan bulantısı
bir melodinin son harfleri gibi
göğsüme battıkça
rüzgar sen ve daha ötesi
nefes almak isteyen
ellerime sinen yeşil sarmaşık

bir dem desen değil
sulara inip
yüreğimi serinleten bir ara bulsam
bir adım daha ilerisi
hafızamı silecek kuşlar ürperiyor yanı başımda
gölgeler ağaçlara
ağaçlar ormanlara koşuyor

çocukluk sevgisi yorulan yıllar
mucizeleri kevgire dönmüş
yaşlı nehirlerin söylediği çağlama hikayesi
denizlere yükselen o çağrı
sonsuzluğu arıyor dudaklarımın kıyısında.