ben siyah gecelerin pembe bulutlarıydım
yıldızlarıydım karanlığın sabahlarına kadar
yalnızlığı bendim, sessizliği bendim gecenin
ben güneşi bile bilmezdim sen doğana kadar



düne kadar gökyüzüydüm arka sokaklarında
bir başına yalnızdım, çaresizdim karanlığında
ay gibiydim, buz gibi yağan yağmurlarında
ta ki gelip de yüreğime bir dünya olana kadar



bir çağlayandım başı boş toprağına yağan
dağ gibi üzerime çullanmıştı dünkü acılar
bakışlarım dı öylece sessizce kan ağlayan
gelip de gözlerime bir deniz olana kadar



uçurumdum düşlerimin çaresizliğinde
düşerken yorgunluk o cansız bedenimden
umutsuzdum, üşüten bir yazın gölgesinde
mutsuzdum, sen gibi bir bahar açana kadar



bir eceldim ben, ömrümü dirhem dirhem çürüttüğüm
sana bana aldanmayan bir ölümdüm kendi içimde
mahşerdim, yollarında adım adım yüründüğüm
suskundum, gelip de kalbimi çalana kadar



şimdi sen varsın mutluyum
sen varsın, umutlar var içimde yıldızlar kadar
git desende gitmem, bir ömür sende kalbim!
ta ki şu bedenden bu can çıkana kadar.


.
.
.
.
Mawish
.
.
.


UÇURUMDUM - Mawish Şiirleri