çekingen dilini sıçratıyor gece
içi geniş olunca bize yer kalmayacak
kendimizi anımsamak için dokunarak
üzüldüğünde duvarın dibine düşen
seni saklayan ahenk
gölgelerini seyrettiğin kalabalıkların ayağında
ezilecek değilsin ya
tabanların sığmadığı bir köşe diliyorum sana

taşın keskin ucuyla belki
şarkılar söyleyip kayıtsız
göğsünü kesip kalbini kıracaklar
bir ölünün gözlerini kapatırken
ellerine sinen sıcaklığın parodisi
nefes alıp verdiğin şen kahkahalar

rüzgarlar kimi çağırıyorsa o gitsin
artık aynalardan uzaklaşıyorum
saçma sapan sözler birikiyor ağzımda
bir kuyu yalnızlığı desem değil
yukarıya uzayan bulut çağrısı
ah kalbim
bunu da mı görecektim

masalar aşk ve dostlar
bir şey söylemek istiyorum
derken
susan birini hiç gördünüz mü

öldükten sonra devam edelim
kemancı kemanını
ırmaklar sesimizi giyinsin
sakın korkutmayın çocuklarınızı dağlarla
kıyıdaki çiçek ve sarhoş orman
olmanız için dans ediyoruz
rüzgarların bildiği bir şey var
azalırken duyduğun bir şey
kulak ver
varlığımızın tamamlanması için sonsuzluğa.