henüz tüyü yeni bitmiş ölümler,
parmak aralarından üfleniyor,
demli çaylar, üst üste bacaklar,
sallanıyor rast makamında kafalar

çürük yorgunluğumla
yürümeden koşuyorum
kara kedi kadar hızlı yüreğim
geleceğe kucak-kucak diyorum

mevsimlerden zemheri
günlerden gece kondu
yaşamlardan çıkmaz sokak
bir bir ismini sayıklıyorum

anneler rüyalarında sarılıyor
büyümüşte küçülmüş çocuklara
uyan(dır)mak yasak, sabah işkence
doğurmaktan geliyorum

hicaz makamından tartılıyor hayatlar
tükürüklü bağırtılar satıyor pazarcılar
görünmeden ıslıkları çalıyorum
bir de, bir de
cebime balık kokulu yarınları dolduruyorum

geç vakit oldu martılar
çatı üstlerinde bir ileri, iki geri
insanlığın huzurunda
dar sokaklardan geçiyorum


uykusu kaçan ay gözlü çocuk
pencereden sesleniyor karanlığa
hiç uyumasam kaç kere ölürüm ?
evlatlar bir kere,
anneler dünyalar kadar....