Evlendirdiler ondokuzlu yaşta,
Aklım yoktu ki daha akılsız başta,
İşim olmamıştı hiç bir zaman aşkta,
Yurdumdan gurbete saldılar beni.

Almanya’ya mutlaka gidecem dedim,
Karşı geldi kararıma tüm büyüklerim,
Gizlice gitmekti benimse niyetim,
Bir yol buldum, sonunda aldılar beni.

Bir yaşında güzel yavrum kaldı orda,
Eşimi dostumu dahi bıraktım zorda,
Ciğerlerim yansa da ateşle kor da,
Vicdansız bir evlat sandılar beni.

Çalışıp didinmekten çok yoruldum,
Eş,dost,evlat acısıyla yoğruldum,
Yıkılmadım ayaktayım doğruldum,
Belki bazıları kıskandılar beni.

Yılların acısı içimde yumak yumak,
Hayat yolunda hiç olur mu durmak,
Saati bilemezsin elinde değil kurmak,
Onlar zevkü sefada sandılar beni.

Gönlümde bilinmez ateş hep yanardı,
Bilinmez sevdanın eksikliği vardı,
Ne tarafa dönsem kalbim hep sıkardı,
Bilmeyenler hep mutlu sandılar beni.

Bir şimşektir çaktı yıllanmış yaşımda,
Sel olup aktı sevda gözüm yaşında,
Tat bulur oldum ekmeğim de aşımda,
Diyemem hiç kimseye kınarlar beni.

Adil ÜREKSOY
24.10.2014