kopsa kıyamet dursa hayat
dağlar oynasa yerinden
yağsa yağmurlar durmaksızın
ıslatsa iliklerime kadar beni
içimde kopan fırtınalardan
haberin var mı senin
yokluğunun hasretinde yanıyorum
yüreğim hırçın bir deniz gibi kabarıyor
gökyüzünde dolunay olmasa da
içimde med cezir yaşıyorum
azgın dalgalarla boğuşuyorum sanki
sığınacağım tek limanım sendin
korkularım döndü bak kara basana
sevgi sözcüklerim yetmedi mi sana
geceleri yastığa başımı koyamaz oldum
yüzümü hangi yöne çevirsem sen
karşımda gülüyor gözlerin
gözyaşlarımdan yastığım bir göle döndü
çırpındıkça boğuluyorum her figan edişimde
kabullenmek çok zor sensizliği
sen de yaşadın mı benim gibi sevgisizliği
sabah olmuyor uzadıkça uzuyor geceler
sinmiş kokun dört duvara
yatağımızda bak darmadağın
gittiğin günden beri gözlerim uykuya küs
artık istesem de ağlayamıyorum
kurudu göz pınarlarım kalmadı akacak yaş
isteme sakın vaz geçmemi benden
söz geçiremem ki yüreğime
diğer yanımda sensin
tek ilacım panzehirimsin çaresizliğime
hadi dön gel ansızın
bir kuş gibi kon pencereme
ıslanmasın kanatların üşümesin bedenin
avuçlarımda son bulsun titremelerin
ağlamasın gözlerin
gülsün göz bebeklerinin içi
bilmez misin aşk kokulum
son nefesim çıkmadıkça bedenimden
kalbim yalnız senindir ...


Refik
14.10.2014
İstanbul