Şehrimin her köşesi yağmalanmış
Barakalar yakılmış, yıkılmış
İçinde gecesi de yaşanmaz, gündüzü de
Gözlerimden dökülür pare para nurlar.

Soğuk bir rüzgar esiyor şehrime
Yalnızlık fışkırıyor toprak
Savruluyor oradan oraya kuru bir yaprak.
Hayalleri üşüten bir gece üşüşüyor şehrime.

Ben Mardin’in taş evlerinde seyre daldım gözlerine
Urfalı bir çocuğun ’’ acı isot getir ağey’’ dediğinde gördüm samimiyetini
Uşak’ta halı işleyen kızlar geldi aklıma.
Elleri sen gibi narin değil ama,
İşledikleri halıda senin ellerinin izini gördüm.

Diyar diyar dolaştım senin izinden.
Gözümü bir açtım ki,
Güller diyarındayım
Her yer sen kokuyordu.
Senin kokunu almış tüm güller...

Şimdiyse gözyaşlarını seyre dalıyorum.
İrili ufaklı dağları delmiş çukurcuklar oluşturmuş baksana.
Göller yöresinden bakıyorum sana
Niye gözyaşlarını bağrına basıyorlar ki?

İstanbul eşsiz güzelliği duruyor karşımda.
Kız Kulesinden ayrı kalmış Galata Kulesi
Boğazın maviliği ile gökyüzünün maviliği karışıyor ellerime
Yedi tepe üzerinde kurulan camilerde işitiyorum ezan-ı Muhammed’i.
Beni çağırıyorsun,
’’Gel hemhâl olalım secdede.
Sen, ben ol; ben, sen olayım gönülde.’’

Bir gidişin ardına düşüyor hayallerim.
Ve şehir şehir dolanıyorum,
Bugün Şırnak’tayım, Van’dayım, Kars’tayım...
Yarın Denizli’deyim, Manisa’dayım, Aydın’dayım...
Diğer gün kim bilir nerede?


İbrahim Halil ÖZLÜ