1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1691
Okunma
Ve gök yüzü en saf halini alır.
Karanlık mı karanlık.
İçi de dışı da bir.
Koyu bir karanlık
İçimi ürperten bir rüzgar ilişir, sessizce
Sonbaharın evlatlarını taşır yerden,
Çığlık çığlığa
Ayaklarımın altına doluşan yaprakları seziyorum.
Üstüne toprak doluşmuş bu gecenin.
Ellerini aç ve sil gökyüzünün karanlığını.
Maviye çalsın gökyüzü,
Silinsin gözlerinden karanlık.
Kurusun ellerine düşen gökyüzünün maviliği.
Nineler zılgıtlar çalsın,
Bağırlarını parçalarcasına.
Attığın adımla çoşsun ırmaklar.
Mutluluk dolsun gönüller.
Aşıklar hemhâl olsun yârenleriyle
Gitmeler, bitsin...
Gitmeler, bilinmesin,
Hiç öğrenilmesin.
Öğretilmesin.
Şiirlerde,
Kitaplarda,
Şarkılarda
Hiç geçmesin...
Evet.
Gitmeler, tarihe karışsın...
İbrahim Halil ÖZLÜ
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz