0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
10920
Okunma
Issız ve yalnız yürüyen bir adam görüyorum.
Hayalleri yıkılmış, sessizliği artmış...
Küçük adımlarla, dünyasına yaklaşıyorum.
Soğuk kelimeleriyle, günden güne çürüyormuş.
Adımlarıyla dökülen, kar beyazı saçlarında,
Çatlamış dudaklarından dökülen, kelimelerinde,
Yalnızlığın eseri olan, karanlık gözlerinde,
Işıksız bir dünyada bugünden yarınlara yol alıyormuş
İlerleyen adımlarında ulaşıyor, sabah ezanına.
Şahid oluyor, yüreği kanayan bülbülün aşkına,
Musalla taşında yatan, kelebeğin ömrüne.
İçten gelen Fatihalarla veda ediyormuş.
İbrahim Halil ÖZLÜ
