dumanlı bir sabahın soguk yüzüne uyandım yine
gözlerimde buruk bir bekleyiş var uzaklardan
sadece asi rüzgarın sesi çınlıyor kulaklarımda
birde giderken söyledigin sözlerin kaldı aklımda
hani deseydin ben seni hiç sevmedim anlardım bee

açan güllerin dalında solup kurumasıydı yoklugun
kadehlerin dolup boşalmasıydı gönül sarhoşlugum
bir ruh ikizimdin sen benim yapa yanlız dünyamda
seni düşlemek seni beklemek benim yaşama sebebimdi
hani anlatsaydın bana hislerini belki anlardım bee

sana göre basittir belki ayrılık ama bana göre ölüm
sen bilmessin sabahlara kadar uykusuz kalıp düşünmeyi
anlayamassında zaten nasır baglamış yüreginle bu sevgimi
öylesine umarsızca döküldüki dudaklarından cümleler
hani soguk kanlı bir katilin tetigi çekmesiydi gidişin

gönlümün agır ceza mahkemesi kapattı bu aşk defterini
baştan sona anlamsızca yazılmış bir hayat senaryosuydu
tıpkı bir roman gibi aralıksızca karalandı ve yıpratıldı
kahramanı sen oldun bak bir hayata karşılık yazdıgın kitabın
hani deseydin sahte bir oyuna figüran oldugumu anlardım bee

bugünlerde biter takvimlerin düşen yapraklarında kaybolursun
güneş yüzü gören kar misali eriyip gidersin bir gün yüregimde
herşey biter devran geçerde geriye birtek izin kalır kalbimde
mutlu bir yaşam kurarsın belki yıktıgın hayatın üzerine
hani senin bir kalleş oldugunu bilsem sevmezdim anladınmı bee

Erkan ŞEREMET