Hayat bir kâbusmuş
Benim tatlı rüya sandığım
Beklemede bırakmışım benliğimi
Tek öncelim sen olmuşsun
Ben senin listende bile yokmuşum

Hüzünler benim üzerime biçilmiş
Sende bende hüzünleri sevmişsin
Onları bıkmadan usanamadan beslemiş
Sarıp sarmalamışsın büyüsünler diye
Oya benim umutlarım mutluluklarım vardı
Senin katlettiğin
Keşke onları sarıp sarmalasaydın
Onları sevip çoğaltabilseydin

Bir boşluğa sarılmışım sıkı sıkı
Hiçliğe geleceğim demişim içinde sen varsın diye
Oysa nasıl sevmiştim seni
Beni sevdiğine kendimi inandırarak
Anlamamışım ya da anlamak istememişim
Senin içinde ben öleli çok olmuş
Diriltme çabalarımın nafile olduğu
Korkular sarıyor şimdi bedenimi
Serçelerin kanatlarına sığınıyorum
Sevda şiirlerine kırarken kalemimi

Sahi
Nicedir yazamıyorum
Ne aşkı ne sevgiyi
Sen benim her şeyimi yok etmişsin
Ben sadece izlemişim
Koşulsuz itaat etmişim sevgi sandığım sevgisizliğe
Şimdi düşünüyorum
Hayat telaşında gözlerine dikkatli bakamamışım mı ?
Hani diyorum sevgi bu kadar kolay silinemez
Gözlerinde ben yokum artık
Hiç var mıydım onu da bilmiyorum işte
Ama bildiğim tek şey var
Geç kalınmış bir cinayete ramak kaldı
Hazırlıyorum yavaş yavaş solumda mezarını
Seni öldürüp yüreğime defnedeceğim
Ki her zaman hatırlayıp
Bir daha asla sevmeyeyim diye ….