YAPRAK…

Sen hep kiraz ağaçlarını sevdin az
Kulağına küpe olacak diye iki kırmızı
Ben daha çok asırlık çınarları sevdim
Kara gölgesinde seni beni beklediğim için…



-Aldırmadan ağustos sıcaklarına
Ya da deli yağmurlu sonbaharları-



İçimden konuştum işte menevişlere
Kamelyamda üç beş rengi kaçkın begonyam
Yadigar fotoğraflar, tozlu takvimler
Saatler taş devirli duvarların asilzadeleri….



Nedense alabildiğine kapandığında gök
Açılmak zorunda niye kalır ki paslı kapılar
Gelmelerin endişesinde ziller
Paspasın altında yedek anahtar uyur da uyur…



Ayak izlerinden kalma alışkanlıklar
Gece bekçisi tüm umutlar
Ah ektiğin sardunyalar her sonbahar bu denli kokmasa
Aralar mıyım ki pencereleri…

Yağmurlar sarhoş düşüyor caddelere
Yalpalayarak gezen yalnızlıklar ikişer ikşer eziyor
En kırışık bir iklimin sancısı yerlerde gezerken
Ben seni tutup yeniden öpüyorum taze düşlerimle…



-sakın bunu da ihanet sayma
Ki sen hep seni nedensiz öpüşümü kıskandın zamandan-




Yaprak
Yaprak
Yaprak
Ağaçlardan düşenleri sevdin sen
Ben o dalları ( bir de odaları)
İplik
İplik
İplik….



Yağlı urganlar salladı salıncakları
Rüzgar arkamızda derin bir mazi
Bir ileri bir geri beşikti dışarıdaki iklim
Sen hep yoktun ben beşinde
Bu kaçıncı yalnızlığımın yüzyılı…

.
.
.





Hadi üfle de söndür tüm yıldızlarımızı….