zayıf düştüm senden sonra bir kuru dala benzedim
aşksız ve susuz kalmış gibi çatlayacak ve kırılacak gibi
o kadar zayıfladım ki tabiri caizse bir deri bir kemik kaldım aşkından
iştahım kesildi sevmelere
sana acıktım hem de nasıl biliyor musun
karnım mideme, midem de kalbime yapışmışçasına
susadım sana hem de nasıl anlıyor musun
suyun ortasında dudağım çatlamışçasına
artık bana gıda olsan da çare değil olmasan da
damardan verilsen de çözüm değil verilmesen de
aşkına kurumuş kalmışım harbiden
kalbimden kırılmış kalmışım sahiden

bir yorgunluk baş gösterdi bende senden sonra
bir yorgunluk ki sorma düşman başına
gözlerim başka gözlere bakamaz oldu
ellerim başka elleri tutamaz oldu
hele kalbim başka kalpleri sevemez oldu
önemsemedim ilkin gelip geçicidir dedim
seni sevmelerimin sonucudur diye düşündüm
adım atacak takatim kalmadı başkasına
meğer o kadar koşmuşum ki peşinden
düşmüşüm güçten anlasana içten içe çürümüşüm
devrilmişim koca bir çınar gibi ömrüne
artık su versen de kâr etmez vermesen de
damardan girsen de boş girmesen de

bir baş dönmesi çıktı bende
bir baş dönmesi ki sorma hep sensizlikten oluyor biliyorum
sensizlik ne de yaman kimse beni anlamıyor
nefes aldırmıyor beni içine attığın hüzün
benim baharım senin güzün oluyor aniden
senin gözün benim ömrüm oluyor birden
en ufak hatırlanmışlıkta dahi başım dönüyor sana
aşkımdan ne yaptığımı bilmiyorum ama
bak da gör ayrılığın ne yaptığını bana
acayip bir sensizlik yaşıyorum ileri derecede kırgınlık
öfkeden gözlerimde kırmızılık ve de müzmin bir kırılmışlık
bir terk edilmişlik hissi sarıyor her yanımı
canım yanıyor had safhada kurşun yemiş gibi oluyorum
ölmüyorum ama sürünüyorum işte
sürünüyorum ölmeden...

hekime götürüyorlar beni hem istemiyorum ki
hekim falan ilaç değil bana ona götürün
bulayım şifamı diyorum ama kime,
deve hendeği atlar ama bunlar, neyse
kalbi tetkikler ve tahliller yapılıyor acil diye
her türlü film çekiliyor kalbim üzerine
gülüyorum sadece bu kadar da olmaz diyorum
ondan bana kalan tek şey bu kalp diye
dokunmayın sakın ona çünkü dokunuyor bu yaptıklarınız bana
dinlemiyorlar bile beni sanki kalbim bana ait değil
sanki kalbim onların oyuncağı hürmet göstermiyorlar aşkıma

aşk üzerine odaklanıyorlar, aşktan şüpheleniyorlar
ve hemen teşhisini koyuyor hekimler
alkışlıyorum canı gönülden beni size emanet edenleri
’korkma ve rabbinden asla ümidini kesme!’ diye moral veriyorlar güya
"sen yetmezliği" varmış bende peh
reçeteme ’yirmi dört saat sen olacaksın’ yazmışlar bir yaşam boyu
eczacı çocuk yazıyor tükenmez kalemiyle kalpten bir ilaç kutusunun üzerine
’aşk kalbine yirmi dört saat alınacak’ diye