Üveyikler; harman sonu, görünür
Kumru’ya benzerler, iyi bilirim
Çeltikte, buğdayda, gezer dururlar
Ben avcıyım gülüm, arar bulurum

Niye küssün gülüm, türküye buğday
Nasılda yakışmış göz üstüne yay
Elif diye essin, rüzgarlar hay hay
Dertli sazı yanık, yanık çalarım

Dut yemiş bülbüller küsmezmiş güle
Sevda dedikleri, çiledir, çile
Nigar’ın geliyor, çizerken el’e
Söz’e gerek yoksa, sessiz kalırım

Mühür gözlüm dedim, niye duymazsın
Andına, akdine, neden uymazsın
“Sevdim seni dedim” hala aymazsın
“Aşkım” deyişine, kurban olurum

Zamana gem vuran gördün mü ki sen
Yarına hayaller kurdun mu ki sen
Hiç benim fikrimi, sordun mu ki sen
Ben bu aşkı , çeke çeke, ölürüm

Benimle dolmak mı, kolay olmaz yâr
Dağımda, obamda, biter mi, efkâr
Şeyda bülbül ile, etme ah-ı zâr
Çok istersen, belki bir gün, gelirim

Gözlerin “kal” demiş ben görmemişim
“Sar” demişsin bana,ben bilmemişim
Aşkı “böl” demişsin ben bölmemişim
Ben sana sevgimi, “bin’e” bölerim

Hasretimle yansan, dayanamam ben
Türküme yaslansan, bak kıyamam ben
Aşk beni uyutsa, uyanamam ben
Derman sensin desen, derman olurum

Lüzümsuz vefalı, özge yâr gibi
Rebab gibi, bağlama ve, tar gibi
Gönülde parlayan, kehribar gibi
Diler isem seni, Hâk’tan dilerim

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ