YANAR OLDUM HASRETİNDEN

aşk müzik çalıyorken günlerimin içinde,
yüreğimin gramofon iğnesi kırıldı seninle....
oysa ne mutlu oturup dinlemek istiyordum ,
elimdeki kahvenin kokusuyla karışık pencerenin önünde....

içim sıcacıktı, dudaklarım zamanla soğuyacak bu gidişle...
örtüldü gözlerimdeki sevinç, bir ağacın dallarıyla
uzakta izlediğim .....
kıpırdadığı yok sana diyemedigim sözlerimin,
üç minderli karşımdaki koltugun donuk baktığı gibi odaya...
saman çöpü gibi bir hayat bu değersiz ,sensiz
rüzgarın savurdugu......uçuşan bilinmezliğe....

kalkıp,koşsam sana doğru ,
çoraplarımı bile giymeden çıplak ayaklarla.....
üzerimdeki geceden kalma ,
eskimiş bir tişörtün soluk haliyle,
senden hatıra diye ,
üzerimden hiç çıkarmadıgım ....
kalkıp,koşsam sana işte...

sisli şu agaçtaki elmalardan koparsam ,
ya da bahçe kapısındaki rüzgar gülünü getirsem sana,
kahve içtigin o kulpu çatlamış bardağıda alsam yanına,
kabul edermisin beni yeniden , yüregine göçmen bu kuşu...

öyle özledim ki desem yanına gelince
sallanan sandalyede öpüştügümüz sırada kuşların seslerini...
kabul edermisin ,koşsam sana....
yanar oldum hasretinden be aşk,
gökyüzüne bakıyorum,bir cevap gönder bana....
ŞAİR YAZAR ARZU GÜNAL /10.9.2014