öyle ağır havalar soluyoruz ki
hafiflemek istiyorum
bir uçuk renk balon olup
binmek isterdim gökyüzünün terkisine

hafif esintiler önüne katıp götürsün
bulutlara selâm çakayım
unutmak istiyorum
bu yerdeki çalkantıyı
bir deprem olup her şeyi yere çakacak gibi
öldürücü bir sıkıntı
kara ak bir sürü el
sarılmış gibi boğazıma

aynanın önüne geçip bakacak zamanım yok
eskiden tarayıp savurduğum gibi saçlarımı
suya çizeyim resmimi
gelip bir kurbağa öpsün
kendime gülümsememde ben olayım


hafiflemek istiyorum bir serçe, bir tüy kadar
bir dalın yaprağına sarınmak
tutunmak bir ağacın gövdesine
bir nar çiçeği koynuna
düşmek istemiyorum karınca boyumdan


çok mu indim acaba kendimden
daha neler var aşağılarda
kimbilir kim hazırlıyor kendini
giz dolu bir geleceğin eşiğinde
hangi yola çıkıyor merdivenler


ilerde küçük bir pencerede
ışık görünüyor





09. 09. 2014 / Nazik Gülünay