önce ay çıktı karşıma kocaman ve aşağılarda
elimi uzatsam iri portakal gibi
tutacaktım nerdeyse, bana eğik tarafından



kimse yoktu balkonda eve girdim
serin akşamın içime üfürdüğü yıldızla
nerelerdeydin?



eski bir şarkıda düğümlendin boğazıma
seni dinledim
balık kılçığıydın sanki boğazımı yırtan



neden düşmedin benden buz erir gibi
hızla çarpıp kalbinin kapısını yüzüme
kırgın yorgun uzaklaşmadın



kaldın baş köşede minderimin yastığı
ne zaman sevgisiz kalsam
sana yaslanıp ağlamıyorum


görmüyorsun sana işlediğim mendiller çoktan eskidi
heyecanla mektup yazan kız da değilim
kalbim çarpmıyor eskisi gibi seni görünce



sen yazan şiirlerin başlığını değiştirdim
artık "sen" yok hayatımda
yaşamaya devam dedi Tanrı
dünya iki günlük

bana sensiz hayat bağışlandı..




10. 09. 2014 / Nazik Gülünay