ağşamdan her şeyi tedarik etdim

başucuma ğodum

emme zabahı da zor etdim

su dökündüm, saşlarımı sabınnadım,

gözelcik daradım

emme;

tıraş olayın derkene

ciletinen barna(ğı)mı do(ğ)radım

favilimi düzeldeyin derkene de

şaka(ğı)mı

yanaklarımı cızdım

çenemi çentikledim,

çenemin altındakınnarın haddi hesabı yok zati

bi tüy dokandıysa

elimin tersine

orayı bi da gazıdım



ciledi de(ği)şdirdim emme;

ne fayda;

çenemin altıdakı sakalları alasıya

epey bi yüzdürmüşüyün gene de

olacağ o kadar da

gan kesilmeyoru ku gardaş,

bacım seğitmiş dedeme

gandaşı buldu geldi

bi de yüzzük,

başımıza gelen bişi değildi

verdik aldık sürtdük

ne de olsa “Özlemden bi hatıra”

deye avıddım kendimi

suratımı höyle elimin tersiynen sürtdüm

koku süründüm



saşlarımı bi taa, bita darayıp-keyindim

heş bi muk(u)at olmamış ğibi

“guytu bi yere oturayın” dedim

çakdırmadan gözetlerin eyicene bi

anasının dıkgatını celbetdirtmeden[1]

son bi tefa görebilsem

ömrümü verecen

bi kimsenin uruhu duymaz deyon gafamca

bi de “duymayan-bilmeyen mi ğaldı” deyon

bobasından başga

o da biliyosa

ayıp ediyoz valla

ne de olsa köyümüzün adamı

de(ğil) mi ya!

evden usulcacık çıkdım

köşeyi de dönerine-dönmez pırrrr!



sığır sürmeden ğelenner

“-anan ısmarış ısmarladı”

“-bazar gamyonu ğetdi” deyollar

“-etişemessin len ne seğidiyon”

fark etdiğim mi var

duyduğumu

kelp olayın anlamayon



“-Akgulakların evin orda etişirsin”

ne bileyin kim biri

gasa mı yükletçeğmiş

hasda mı, varımış neyimiş

“-demek ağırlaş mı ğız”

“-kaş gündür aya(ğa) gakmamış

haralda eyileşememiş”

“-cığara anam cığara”

hay cığarasını



ben aynı fızınan son sürat

ülüzger ediyon etirafa

pat pat pat

tam da Solmazın köşeyi döndüm

bakdım gamyon ğediyo

benim seğitdi(ği)mi ğörenner

fıyığımı duyannar

elbirlik fıyık-ıslık ba(ğı)rışannar

gamyondakınnar file

derkene..

gamyonu durutdular

soluk-soluğa varıvıdım

şükür Alla(hı)ma etişdim

“şükür”ün-

“sağolun”ların arasında

har soluk, biri elimden dutdu çekdi (y)okara

kendimi atdım gamyona

ara-yere sığışdım yönü-geri de ossa

köye geri döndüm yönümü

gamyon yörüdü



emme ben uçuyo(ru)n

emme ne yalan söyleyen

herkeş beni bi ğözel süzüyo

Allah var hinc

gaşımı ğaldırıp kimseye bakamadım

mahanam

aklımsıra anasına yakalanmayan

alayımda fuğan[2] olmasın

vay şu olmuş da, bu olmuş..

o şunu demiş de bu höyle oşmuş..

denmesin gaya(e)..



……..

onun saşlarını dalgalandıran yel

yüzümü okşayo ya

…….. yetiyo bana

es dinine yana(yı)n

onu gören gözler bana da bakıyoya

aynı havayı soluyon ya

Allahdan başga ne isterin

şükür!...



“-len o(ğ)lum ıçcık erken gakıvısan ya”

“hindiki ge(n)şler tembel yöbossun”

“-madem getçeğdin anan neye ısmarıç etdi”

“-habarı mı varıdı bakalım bunun netce(ği)nden,

bazara şara getce(ği)nden,

“-ağşamdan deden Memet

bazara getçek filen demediydi”

“-kendi biliyomuydu bakalım

zevdalı”

“-hinçiki ğenşler”

“-erkenden gakmaya kerasınıyollar”



her gafadan bi ses

zart-zort[3],

evir-zavır[4]

“sankı size ne el alemin işi-ğücü”

..

“kiyasımın sen müzevir [5]

hökela adam”



işin yoğusa

herkeşe cüvab yetir

dert annat

merem[6] deyvi

hayır Özleme ğarşı ma(h)çıp oluyo insan

emme ne Özlem

ne anası “gıık” demeyollar



















[1] celbetmek / cebretmek: karşıdakinin özellikle bakışlarını kendi üzerinde yoğunlaştırmaya zorlamak

[2] fuğan : yoğun ağlaşma (figan), dedi-kodu yoğunluğu, kampanya, propaganda, gündem, gündemi işgal..

[3] zart-zort :atıp tutmak, bilgiçlik taslamak, aklının estiğini konuşmak, böbürlenmek

[4] evir-zavır : ıvır-zıvır boş gereksiz laf kalabalığı

[5] müzevir: laf taşıyan, ara bozucu, çok konuşan

[6] merem / meram : asıl dert, amaç, gaye, hedef