ŞİYİR...

Ben eylülleri sevdim saçlarına yakıştığı için sarıyı
Bu yüzden resmini okşadım usulca
Dışarıda zinhar zina işlemiş bir ayın aydınlığı düşmüş
Ah bu kadar ıslamasaydı bu kaldırımları ayak izlerin
Karanlığa aldırmadan da bakardım uzak denizlerin düşlerine…



Kafamda az memleket
Az bencil kalmış sevişme coşkusu
Ha ismini yazmışım
Ha yamalıklı bir aşk sloganı
Her şey tutuklanmak için zaten sebep sen de biliyorsun…


Sol yanım ağır geldiğinde sığınmacı olduysam sokaklara
Asgari ücret kadar az öpüşmüşlüğümüzdendi
Dişimiz tırnağımıza afiyet
Dudağımızda DNA lı kan izleri…

Sırtımızda sonbahara kavuşmanın jop morluğu
Biraz sarı biraz parasız
İki dizi bir senaryo
Kerpiç evlerin p.çliği bu yüzden toprak değil mi….



Oysa boş ver dedimse kafamın tepesinde beni aydınlatan ampüllere
Her seferinde bin parçaya yayıldım
Milyonlara bölünüp kirpiğine dokunmaktı
Kelimeler kelepçeli
Sana seslensem sersem aşık
Siyasal tutuklu söyleyemediklerim
Sen ki becayişli bir bedenden bana sunulansın zaten…



Kanımda kaynayan bir gelecek
Bir de gidişin var
Korkun senden daha iyi olmadığından değil biliyorsun zaten
Kusura bakma ama ben sanırım memleketimi senden çok sevdim…



Herkes iki sevişir dört mevsim sekiz zaman
Döl düşer nehir akar gecenin içinde
Köpüklü kıyıların rahminde gezer salyalar
Uzadıkça uzar uykusuzluk terli yataklarda
Ve nankör kalır beş dakikalık dokunuşlar içindeki duygusallık
“BEN SENİ MEMLEKET KADAR “ sevebildim diyecek kadar sevebilmek



Dışarıda gezen iki çıplak olabilmek
Neyse boş ver milleti
Uzat dudağını biraz ferahlayayım ellerinden
Öperken gözlerinden çöplükçülerin
İki sevişiriz en azından biraz hazırken hele de eylül/ken…