11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1789
Okunma
Esmesin rüzgârlar
saçlarına dolanıp
unutur kalır.
Çamur bulaştı
üzgüyle düştü tene
sonsuz zamanda
Yasa bulandı
tenindeydi korku
düştü toprağa
Özlem kırık mum
gönülde yansımalar
ömür kadardı
Rüzgarla sustu
ağaçlarınsa dili
yaprak sesinde
Elini sallar
beyaz gemidekiler
kalan düşlere
Kimsesizlikte
acırken su bedeni
üşür azlığı
Uzun güneşte
mandalında kurudu
sevda yazgısı
Sırlar vermiştik
ölümün sesi sana
durma gel şimdi.
Nisan susmadı
babam öleli gökte
yağmur hüzünlü
Japon söz sanatının 9–12. yüzyıllar arasında geldiği evrede dinsel ve kırsal temalar üzerinde yoğunlaşan ve 5–7–5– (7-7)hece ölçüsünde yazılan doğa tasvirli koşuklardır.