Yaratıldım ne isem öyleyim dersin Ozan
Hep "sen" dedim, kendime yetemedim neyleyim
Gözümdeki büyüyü bakıp görmeden bozan
Gözü kör sevgiliyi atamadım neyleyim

Sen dedikçe kendini köşe bucak kaçırdı
Sabrımla boş tuttuğum bardağımı taşırdı
Oysa kalbim sevdasını ölene dek taşırdı
Kalbimin yarasını otamadım neyleyim.

Sevda darağacında ben girdikçe sıraya
Daha erken dediler hep attılar araya
Gamzemi ilaç yapan içindeki yaraya
Bir sevgiyi sevgime katamadım neyleyim.

Ne kar var ne de ayaz ama ben üşüyorum
Sevgilinin gözünden hiçliğe düşüyorum
Kabuslarım yüzünden uykusuz yaşıyorum
Bir sevdanın bağrında yatamadım neyleyim.

Varlığını çok gördü yokluğunda bir hiçim
Bir beden görüyorsun bana benzer bir biçim
Göremezsin başka şey O’nunla dolu içim
Ama onda bir vefa tadamadım neyleyim

Hasret türküleriyle sevgiliye seslendim
İçimde canlı duran anılarla beslendim
Bana "belki" dedirten umutlara yaslandım
Onsuz geçecek ömrü satamadım neyleyim

Yokluğu bağışladı karanlıkta bıraktı
İçimde hiç sönmeyen harlı bir ateş yaktı
Tüm arzum bir ırmakta beraberce akmaktı
Sevgiliye kaşımı çatamadım neyleyim

Çok bekledim gözüne sevdayla bakamadım
Sevgilinin kalbine adımı çakamadım
Yüreğine girip de bir sevda yakamadım
Kalbini sonsuza dek utamadım neyleyim


Velhasıl bir Leylifer olamadım neyleyim.