ne yazılır ki şiir diye şimdi
kanatıp bileklerdeki izi
giderken bilinmeze
sadece senin değil
bir ülkenin değil
bir coğrafyanın tüm çocuklarının
aynı sağır umut
gözünde aynı renksiz yarın


alevden soğumuş is gelir bulaşır da gözüne
yok dersin
yazılmaz artık şiir
kan akar gözden yaş yerine
ırmakları kurutan bir vahşet yaşanır
ve seyredersin
kendi sefil yarınsızlığında

tadı yok zaten aşkı da alıp gidenden sonra yaşamın
kelimeler öyle çaresiz o yaşamı anlatmakta
nefesin bir acılı hasretle kesilir
kaburgalarında yaratılışın sancısı

baksan da göremiyorsan ufku
bir yamalı bohça bile düremiyorsan yarına
bir umut doğuramıyor
bir sevda besleyemiyorsan
çağırdığıına duyuramıyorsan sesini
dünya cehennemini
gönül cehenneminde harmanlıyorsan
ve öğütüyorsan
düşlerini
umutlarını
sevdayı

istediğin kadar güzel bak
güzel gül
güzel düşün
yok işte bir adım ötesi

ne yazılır şiir diye şimdi