meleğin kanadında
unutulmuş zaman
nefesin kesilir bir an
soluksuz zapt ediş
duvarlara çarpıp ezilmeyen gölgeler
adımlarında hapsoluyor gördüklerin
beklentilere gelemezsin ya çözülür dilin
başka bir seste koparır gemini saklı kalmış riya


avuçlarında intihar pençeleri
derinliğine inmiş gecenin nöbeti
yere inen ve göğe çakılan rüzgarların serinliği
iliklerine afiyet
çocuk kadar masumdu insan

sorun ar damarına çekilen perde ise
kapatın perdeleri!
yanan mumun fitiline üfledi biri ansızın
dudağına düştü ipi çekilmemiş intihar
şizofren gülüşler dudak izlerinde soluyor



kördüğüm telaş dolanır ayaklarına
karanlıkta çözünür suçlar
yer ve gökte bin ihtimal
çokluğun üstünde konuşlanmış sarmal
hükmeder eril zan geceye
uzar yol daralır ölüm bedene


gerçekliğin tam ortasında
sola kayar umutlar
maviye tutunur an
neyi anlamalı çözülmeyen dilin suskusunda
sen melankolik bir masala sığdın dünde
ben aynalı bir camda saklı kaldım bu gün bile
kırıldığım dır bir aşk vakti
küstüğüm dür kendime
sığamadığım dakikalar düşse altın çağın içine
kanatsız havalanmaz güvercinler gökyüzüne
azat et kaotik zannına sığmayan beni
dururken yanı başımda giyotin çarpığı bir adam
heykele kesen bedende donukluk
kime söyleniyor unuttum sözler
kendi şiddetinde daralan seslerin yoluydu
hava kapalı
pusları giymiş kuklalar
ağır kalibreli kelimeler yağmurda ıslanmış
rengi solmuş replikler
fazla kurcalama sarardı bak hazana varmadan yapraklar
başım ellerim arasında gölgeler uzuyor hala
kime dokunuyor bu bahar

saatinde vurulur muş sancılar
durma haykır! masaldaki boşluğa
doğru ya sağırdı işitmez duvarlar

önüm ardım sobe
desem nafile
geçip gitmiş menzilden aradığım kafile
erkende bitermiş bak oyunlar
senden adam oldu
ben kısa çöpü çektim
tezgahın rengi belirsiz hala
şimdi çorak bir mevsim işte avunup durduğum

olmaz güzelim bir günah bin ahla sıvanmaz
günün ardına düşünce turuncu renk
kararan yolun sorgucu dur zulüm
alnına yapışan şehvet ve uyku darlığına saplanan hakimiyet
ellerini çek yüzünden!
atladığın en yüksek ökçeli cesaretti aşktan kaçmak
kendini bulurken akıp gitti başından akıl
gerisi güne sığınan teferruat

*


Maide Özgüç