Tesettürüm dört duvar, bana yeter de artar
Kapının arkasında yabancı bir anahtar
Yürekten bir intizar eylesem kana kana
Desinler ki, böylesi gelmemiştir cihana
Derdini bir avazda salıverdi ummana


İtaatkâr tavrımdan zannetme ki naçarım
Kodese tıksan beni kilit kırar kaçarım
İzahtan muaf mıydım halbuki aynı lisan
Dayan yüreğim dayan içi yaksa da niran
Arpa boyu yol kaldı delil sunmaya aman…


Gözündeki manayı çözmeye muktedirken
Kelimeye ne hacet tavrın yel estirirken
Usanca ramak kala hür düşler kuruyorum
Kuşlara böceklere, güneşi soruyorum
Sonra bir mahkûm gibi susup oturuyorum


İsterse harf sayısı yüz değil bine çıksın
Anlamazsın, ki zaten ben kara, sen hep aksın
Şahsımı idameden aciz kıldığın anda
Gördüğüm en son resim sen şaşkın, ben bir yanda
İlk ölüşümdü orda, o daracık mekânda....




31 Ağustos 2014 / NÜS