ne yüzünü görmek isterim
ne de selam ver bana
anılarım da artık yer yok sana
hüzün treninde yer ayırttım
yolcu etmeni istemem gelme gara
geride kalan anılarla kal başbaşa
günlüğünde anlatırsın yaşananları
tozlu sayfalar arasında
dile gelir kelimeler okursun gözyaşlarınla
bir gün anlatırsın aşk masalını
uzun kış gecelerinde arkadaş olur sana
her masalın sonu güzel bitmez ya
gökten üç elma düşmez diyemezsin biri bana
ertelenir vuslat kalır başka bahara
küsersin kadere kahredersin yaşananlara
tek tesellin olur içtiğin her bir kadeh
dinlediğin şarkılarda ilaç olmaz derdine
işte o zaman isyan eder vurursun şişenin dibine
gözlerinden akan yaşlar da dindirmez acını
yaşadıkların altüst etmiştir hayatını
unuturum desen de kandırırsın kendini
iki damla gözyaşı ele verir seni
o giderken yanında götürmüştür benliğini
işte o zaman anlarsın neler yitirdiğini ...


Refik
30.08.2014
İstanbul