?
galiba..?
ben galiba seni seviyorum da;
sen seni sevdiğimi sanıyorsun..

ben!
ben seni kaybedince öğreneceğim
ama göze alamıyorum
senden sonrasını
alışkanlık..

alışkanlık dedim ya
değil
alışkanlık değil bu

seni kızdırıyorum
bir çocuğun kediyi kavraması gibi
tehdit etsen de,
tırnaklarını çıkarsan da
kıyamıyorsun aslında

aslında kucaklamak istiyorum
kucaklamak
bir kedi gibi
bir çocuğun bir kediyi kucaklamak istemesi gibi..
bir kediyi kucaklamaya kollarım yetmiyor..

henüz tırnak makası ile tanışmamış parmak uçlarımla
parmaklarımın gücünü kestiremeden
elimin ulaştığı her yerini
ışıltılı gülen gözlerini
gülümseyen dudaklarını
tutulabilecek burnunu
kulaklarını
aldırmadan
nereni olursa
…

benden sana olan güzellikler
bir gün incitir yüreğini
beynini
gözlerini
hatta ellerini

ellerin! gözyaşı ile ıslanmış bir mendili
olanca hıncıyla sıkarken
görmek istemem seni
ardımdan ağlayan bir sevgili için mi sevdim seni

şiir olmuş olmamış içimden gelenler
bana ne
eksik mi kalır şiir kitapları
olmayıversin..

an itibarı ile seni seviyorum
sonraki adımlar
üzecek ise
olmayıversin..

seni gülümsetiyorsa benli anılar
bil ki teşekkür ediyorum
sen en harika sevgilisin
ve
öpesin geliyorsa hâlâ
öpsen de öpmesen de
teşekkürler

…
………
benden sonra
ağlama!
olsam da
olmasam da
seni seviyorum
gülümsüyorsan
aklına geldiğimde
seni!












şiirin hikayesi;
burada kalsın demiştin
oradayım hâlâ
aynaya baktığında gülümser misin
bir de "iyiyim de bana