(Aziz Annelerimize)

Ayrılsa zerrelerim, nedir ki arta kalan
Ruhum Hakk ’dan amenna, etim, kanım anamdan
Allah’ dan tek dileğim, tek isteğim, tek duam
Almasın onu benden, benden razı olmadan

Hasreti hasretlerin, en büyüğüdür derdim
Lakin ar ederim ben, ya incinirse Nebim
Allah’ dan da çekinir, ondan da af dilerim
Çünkü ayaklarına, cenneti sermiş Rabbim

Safa ile Merve’ de, çektiğin o zahmeti
Hakk dahi takdir etti, Hac’da Sa’y emri verdi
Yalnız sana ey annem, yalnız sana bahşetti
Yaratılmış içinde, en büyük merhameti

Veysel Karenidir ki, söz verdi annesine
Geçti Cemal-i Nur’dan, mahzun döndü evine
Kapansam yollarına, annem beni çiğnese
Dâhil olmaz mı ruhum, vad ettiğin cennete

Tek kusurda ayrılır, dost bildiğim yanımdan
Ben ki en zor anımda, olurum yalnız kalan
Aczimi bile bile, benimle beraber olan
Biri Rahman-ı Rahim, biri de canım anam

Âlemde hâlk edilen, beşeriyet içinde
Neyi kıyas etmeli, annenin şefkatine
Bende kusur onda af, eli her dem üstümde
Binlerce şükür olsun, Rabbim bu nimetine

Ne zaman çevirse dert, gönül kadre uğrasa
Nerede bir haksızlık, başa musallat olsa
Ne vakit zafiyetim, aczim ortaya çıksa
Bir Hakk gelir aklıma, aklıma bir de ana

Kimi Fatih doğurdu, kimi de sebep Nur’a
Onlar ile neslimiz, erişti bu çağlara
Onlar ki başlara taç, onlar her derde deva
Yaşayanlara ömür, göçenlere FATİHA

Metin Ceylan