içinde senin de baş edemediğin bir kötülük var
sev beni
belki iyi olursun

şu kırılmış kalp süründüğü yerden kalkıp iki ayağı üzerine
uluya uluya yırtsa göğsünü şehrin
geceye damgasını vuran iniltileri hiçe sayarak
sen saymasını bilir misin

mesela benden sonra kaç gelir

şu dibi felsefeyle delinmiş aşk
şu şizofren kadınlar
şu hedefsiz erkekler
huzurla kapatsa ya gözlerini sevişirken
tahammül sınırlarında sadece ihanetin borusunu üfleyen melekler var
sen onlardan mısın

mesela içindeki nefes hep mi heves

şu saydam hüzünler besleyen
fesleğen
sese gelen bir yağmur damlası ile öpüyor
ellerinden
ellerinde ademden kalma bir lanet
kayıp yol haritasına sinen kokusunu belletiyor hafızaya
sakın gitme
bıçağımı dudaklarımda bileyledim az sonra şiirin olacağım
sen şiir misin

mesela dizelerin değil de dizlerinin bağı çözülür mü

alicengizoyunu
(…ısrarlı bakışlarının taşıdığı o acıtıcılık yazdırıyor bana… yoksa şiir senin neyine…)