yaşanmıyor acılar sadece dört duvar arasında
sarıyor benliğimi bir ahtopot gibi kıskacında
kurtulmak istiyorum yalnızlığımın girdabından
yokluğun acı vermiyor artık eskisi gibi
gördüğüm rüyalar da değil toz pembe
beynim ve yüreğim çelişkide
biri unut derken diğeri beklemede
tükendi umutlarım karamsarım ben de
biliyorum doğmayacak güneş eskisi gibi
yağsa da yağmurlar ıslatmayacak beni
umurumda değil
önemi yok verilen sözlerin
hani sormuştun ya bana
’’ seni en çok ne üzer ’’ diye
demiştim sana her koşulda
asla yalan olmasın aramızda
söyle şimdi nasıl bakacaksın yüzüme
çarptığımda bir şamar gibi
yalanlarını bir bir yüzüne
hangi dereden bin su getirecek
mazeretler sıralayacaksın yine
sabretsem katlansam da sana
vaz geçmiyor huylu huyundan
yedisinde neyse yetmişinde de odur kişi
sana zaman ayırmak zaman kaybıdır
hadi git yoluna şimdi
açık olsun bahtın
ancak unutma sakın
herkes ben değil
ona göre at adımlarını
ve seç canını yakacaklarını ...


Refik
19.08.2014
İstanbul