hayrettin taylan


Gövermiş bir hayalin içinde içimiz varken gidemezdin
Hüzne kefen giydiren leyla’nın eteğini giyemezdin
Huzura melek olmuş şule kentisin, alevin sızılarıma dersken gidemezdin
Bitmez bekleyişlerin filizlenirken yüreğimde oyalarını bırakıp gidemezdin
Sen aşka yeniden doğmuş bir bebektin henüz
Sen aşka yeniden yürümüş masum bir çocuktun
Senin salıncağını yaptım tutkulu yüreğimde
Seni ömrümce sallarken gidemezdin

Her nefesinde hayat dökülür mısralarımda yücelir sevgin
Her seferinden güzelliğin akar cümlelerimde yücelir sevdan
Her gelişinde iyiliğin dili dökülür senli pınarlarım çoşar
Her sözünde yarınların beyazı gülümser gül yüzünde
Sen bir gül bayramısın
Bense gül kokuna gelmiş bayram çocuğu
Bir şeker tadında adını sordum gönül kapısı önünde
Ömrüme yazmak için


Can kırığı danslarıyla içsellerinin meramını anlıyorum
Ben merkezimin kurşunlarında vurulmuş algıların var anlıyorum
Beni tanımanın finaline girmedin henüz
Benim sınavım sözlerimde değil, özümdeydi
ılıman bir iklimin nemli yüzüydün hasretinle büyürdü umudum
içimizdeki sızı toplar aşk bağrımızı
sen şule şule yakarken bahtımın bütünlerini
oyalı sözlerinde kalmış senli yanım vardı gidemezdin

şimdi yetim bir yetiğin çığlığındaki ağıdın diliyim
ağlamanın tribünündeyim
yuh çektim gidişleri, bir daha gelemeyişlere
her damlamda yeniden gelmenin nidası var
gözlerimden önce ıslanıyor sözlerim
hicran zamanında eriyor hicretinin her şeyi
hücrelerimde büyüyor her şeyin
bir sözün binlerce kitabın alev taksimiyken gidemezdin

içten içe, ben’den sana akan bir damlanın içindeyim
artık uğruna serilmiş yağmurun bağrıyım
yeşil gözlerindeki ışıltının umuruyum
endamında biten algının uğuruyum
varışının takvimindeki özlü sözler gibi özündeyim
sendeyim, hep sendeyim, hep sendeyim gidemezdin