İdam Gelsin, Eylül’ler ölmesin

Hayrettin Taylan

koşma, yorulursun ,terlersin yavrum
sarılmaya kıyamadığım melek yüzlüm
saçlarını okşarken huzur bulduğum ceylanım
sen melekliğin adıyken,kirli eller ,emeller nasıl dokunur
de hele! anacığın bu acıyı nasıl unutur
her çocuk,sen olacak, acın bin kez katlanacak
de hele! cennetinde rahat mısın yavrum
gözyaşlarım okyanus, derdim dağ, sensiz ölüyüm yavrum
sabrın yeşerdiği, duanın filizlendiği demdeyim yavrum
cennetinde bana yer ayırmışın gördüm yavrum
de hele! insanlığın kaybolduğu bu yalan dünyadan uzak olmak nasıl
bu şeytanların dostlarıyla yana yana yaşamak yoruyor yavrum
hıncımdaki atomların ucuna bağlı idam derstir, şarttır yavrum

aklıma düşüyorsun, parçalanıyor yüreğim
kırık bir mazi yapışıyor yarama
paramparça zamanlara sarıyor derdimi
kanıyor ana yüreğim
anılarının küllerinde kayboluyor direncim
bir anne ağlıyor, tüm dünyanın tepkisi çığken
ağlamak da yoruluyor yavrum
acı da geçer, bu şeytanlara acımak geçmez yavrum
hıncımdaki atomların ucuna bağlı idam derstir, şarttır yavrum


de hele! kelimeler dilimde suskunken anlar mısın paramparça anne yüreğini
bir melek kütüphanesinde okunur mu sevgin, acın, betimlenmez ölümün
acın yüreğimde tohum serpip yemyeşillikler yaratırken
de hele! bir ana ne yapar sensiz
bu nasıl acıdır ki silinmiyor,satılmıyor, atılmıyor can yavrum
acı da geçer, bu şeytanlara acımak geçmez yavrum
hıncımdaki atomların ucuna bağlı idam derstir, şarttır yavrum