’sen
İsrafil’in nefesini çaldığından beri
kıyamet kopuyor gözbebeklerinde çocukların’

yalancı bir cennetin koynuna giriyor melekler
yağmur utanıyor yağarken fahişe şehirlere
ağır bir sessizlik peydahlanıyor
cehennemin kasıklarında

elinden tutup hiçliğinin
geçmişin arka sokaklarında sabahlıyor şeytan
mor kahküllü aşkların boynuna dolarken benliğini sen


soytarı bir tebessüm yapışıyor zerdüşt’ün dudağına
yer gök kızıl bir telaş
ve aklım
aklının yordamında kaybediyor yolunu
kızgın bir ayrılığa bulanıyor
iki yakası Sırat’ın


gökyüzü denize düşüyor ardından
tutuşuyor bulutlar


sonra
küfre meyilli
katli vacip şiirler yazılıyor ağır aksak


dilim kelime kesiği
ve kan revan sessizliğim
gözlerimin daldığı her yerde
sana ait bir mezar kazıyor boğazımda düğümlenen cümleler


ve şimdi
ellerimde konuşlanan ayaz bir kış Ağustos..!