Aşk! Ankara’ya hiç yakışmazdı
Kuşları bile bordroluydu, hiç şaşmazdı
Bir ayazı, bir de memuru
Bu kare şehrin, yoktu aşka tahammülü





Yorgun kırlangıçlar, terfi ettirirdi semalarımızda bulutları
Bahar acele eder, yaz nefes aldırmazdı
Yakışmazdı gri duvarların taşlarına
Kalp içinde tebeşirle ceza evi günceleri yazmak
Martıların yakışmadığı gibi Mamak çöplüğüne
Mesaisi olmazdı ya nefes almanın
Yine de altı yüz elli yediye göre sayardık nabzımızı
Tebeşirim olsaydı şimdi
Bu nabza uydurur, bir kalp çizerdim tüm Ulus’a







Kendine yeniden bir isim bulur mu bu şehir
Varsın gâvur deseydi vapuru kıskananlar
Kaybolsaydı sabrımız
İçinden Atatürk geçmiş
İçin için içimizi yiyen andımız





’Ankara’nın taşına bak , gözlerimin yaşına bak’
Şehirsizim yemin ederim
Suçlu kim Ata’m ben bilemedim
Yakışmasa da
Yaz sıcağında , bakmak taşına toprağına
Kesildikçe ağaçlar Atatürk ormanında
Bakmıyor ki kimse gözümüzün yaşına
Avuçlarımda titriyor işte o zaman koskoca Ankara







Kuğulu parkta kuğular yorgun
Her yerde kalbimizi öteleyen üst geçitler
Açılır mozoleli yoldan Anıtkabir’e
Değişir bir bir Atatürk isimli caddeler
Kaybolurduk biz kendimizde





U dönüşü yapardı kalbimizde zaman
Kafa kâğıdı eskimiş çocukların, en son oyunuydu
Belki de hiç oynamadıkları Ankara havası
Velhasıllarımız vardı azizim, biz bu şehirde çok üşüdük
Sahi misket oynamak için çok mu büyüdük?







Kalbime navigasyon takasım var ey Ülkem
Hangi yöne dönsem yalnızlık
Hangi kaldırıma değse ayaklarım korkmuş bir çocuğun telaşı
Kalabalık içinde yok kimsesizliğimizin hamisi
Şimdi , şimdi çiçeğe bezenmiştir Dikmen Vadisi







Çok eksiğin var Ankara çok
Denizi görmeden paçayı sıvayan çocukların
Susuzluktan kurumuş bağların
Atatürk’ü işaret eden dağların
Asker uğurlayan garın
Eski resimlerin bile renklenirken
Sen hep gri mi kaldın
Ah be Ankara!
Geçtiğimiz her sokağın adı başka

Bilirdik! bilirdik.... Yakışmazdın sen hiçbir aşka





Yasemin Demir yağmurlu şiirler serisi