Evveli zaman içinde
Nisan tozu kaçınca gözlerime
Gökkuşağını yırtıyordu kuşlar
Buluttan bir gemi oluyordu ellerim
Ellerimi ellerine demirliyorken zaman
Gemiler geçiyordu kalbimden işte o an
Kopuyordu sayfaları bir bir
Aşkın seyir defterinin



Bir saman parçası ve kalbur
Altı ay ve güz
Ben deyim şu aşktan
Siz deyin sema-ül âlemi yarattılar baştan
Düş kokan bir güzelleme
Bir varmış, bir yokmuş...




Yoksun!
Sular yangın yeri
Ağaçlar giyotinde
Kuşlar dilsiz
Masallar yalancı
Yakmayın gemilerimi ne olur
Bir varmışla yazılan son masal biz miyiz?



Nasıl anlatılır bu sensizlik
Ben, ben burada acının denizi
Sen bensiz akvaryumlarda gemi
İskelemizde yalnızlık giyinmiş kadınlar
El sallayan çocuklar
Gökten düşmeyen elmalar
Seyir defteri gözyaşları ile yazılan bir bahar
İşte tam o anda gölgelerimiz birbirine sarılır
Alabora olur ömür


Aşk vebal
Ölüm helal,
Batarız benliğimizde yar



Nasıl anlatılır bu sessizlik;
Ey ruhu kederim, ey sevdanın hası
Gözlerinin İçinde ateş balıkları
Harran’ın öfkesi, İbrahim’in duası
Nemrut’un yası
Çehreleri yorgun evler gibiyiz biz
Tütmez olur aşkın bacası
Minarelerin boynunda asılı kalır da âmini annemizin
Ölüm içre ağlar
Keyfi yerindeyse aşkın
Bir kaldıraçla kaldırır dünyayı çocuklar



Nasıl anlatılır bu tufan
Kalbimdeki denizi ikiye ayıran
Nuh’un gemisi gibi saklım
İçim dökülüyor içine içimde yeşerirken aklın
Sevişmeyi unuttu toprak ana bile bakın
Bir su, bir toprak bilirdi tene değmeyi
Belki bir kefen gibi…



Ne zaman tenimize değse aşk
Su olur akardık toprağa
Yaşamın kökleri sızlardı omuzlarımızda
Nasıl anlatılır bu masal ,mutlu sonu yoksa
Gemiler rotasını bulup, sevenler sevdiklerine varınca
Çiçeğin özü toprağı aşk ile yarınca
Bir varmışla bir yokmuşla
Az giderdik, uz giderdik sevda ile yiterdik
Her yıl işte tam bu vakitlerde,baharı müjdeleyince karınca
Biz hep aşıktık aşka ,karınca kararınca



Yasemin Demir 2015 Mart ayı cemre telaşı