aldırma karanlıklara frezya
güneş hep doğar nefes aldıkça evren
hep yağmur yağmaz ki dört mevsim
bekle hele

rüzgarlarda eser en boğunç anında temmuzun
başaklar secdeye durduğunda
ferahlarsın yine
nefeslen hele

bakarsın gün biter devran döner
otağın yeşerir yine
hangi tohum çatlamaz ki baharda
hangi gül açmaz tomurcuk verince dalda
düşün hele

sonra frezya
sonra yine bir tebessüm ilişir gamzene
bir kelebek aşkı anlatır renkli kanatlarıyla
bir çocuk gülmeyi öğretir
bir mahkum sabretmeyi
bir karınca umudu
dur hele

bak karıncalardan umut topladım sana
çıkar kendi girdabında kaybettiğin kendini
sonra epeyce düşünürsün
yaşamın kıyısında oyalandığın günleri
her hayal ulaşılmaz değildir
cayma hayallerinden
muktedir olsun gökçe kalbin
dik dur hele

dibe vurmadan yüze çıkılmaz
hapsetme çığlıklara aklını
acılar ayıpsızdır frezya
gülüşler kuralsız
sevgiler duru

bırak duvarlar örmeyi bahtına
kahramanı ol kendi kavganın
hangi çığlık kırılır çarptığı kayalardan
hangi dağ yıkılmış ki acıdan
dayan yıkılma hele!


15/8/2014/ Nermin Erol.