Gücendim

İçimdeki çocukla söyleşirken bu gece
Bakir duygularıma vurduğunda gücendim.
Mavi, yeşil, allarla süslerken hece hece
Fırtına, kar, borana verdiğinde gücendim.

Kalbim içre kendime şiirleri söylerken
Zor sancılar içinde yüce haktan dilerken
Dört mevsim yücelerden seyri âlem eylerken
Yedi göğün nârına sardığında gücendim.

Mısra mısra bezerken gün konmuş yamaçları
Petek petek dizerken ufukta gömeçleri
Sel olup da bozarken kin dolu amaçları
Yürek dalgalarımı yorduğunda gücendim.

Ben hââ unutmadım özlem düetlerini
Eyvahlı zamanlarda dilsiz vaatlerini
Bekliyorken umutla vuslat saatlerini
Yokluğumu beş geçe kurduğunda gücendim.

Gün bahara dönerken topladığım gülleri
Küflü, yoz akşamlarda estirdiğim yelleri
Her sefer de sil baştan çizdiğim hayalleri
O kirli pazarlara serdiğinde gücendim.

Aldırmadım yine de sapladığın hançere
Dönüp dururken dünya aradım hep bir çare
Mutluluk dergahında kaldığımda biçare
Bir şey olmamış gibi durduğunda gücendim.

Umutlar yeşertirken bir avuç can bağrında
Selam durdum neşeyle her doğru her eğrinde
Gülücük kuruturken dört mevsim her çağrında
Bir yudumcuk canımı kırdığında gücendim.

yüksel Beyocaktan.

Üstatlardan:
Şu canım yanarken, bir kez olsun sormadın
Vefasızlık yaptın sen, hiç yanımda olmadın
Vaatlerin boş çıktı ,benim için yanmadın
Tüm dertleri içime,kardığında gücendim._____Ayhan Kocabay