Belki bir gün affeder yüreğim seni zalim
Ne çok çiğdemi gömdün açtığın kuyulara
Elinde kazma kürek bağda ektiğin elem
Şimdi yaz ismimizi dağda ki kayalara
Altına ayrıldık de suçu yükle kadere
Nasılsa alışkınsın yaşanılan kedere.



Her gece gebe kalır yalnızlığın ruhuna
Camda esen gidişin gölgelere acıyor
Bilmem nasıl dayanır yıldızların ahına
Rüzgarlar hazır zaten kin ve nefret saçıyor
Gün doğacak az kaldı unutmamı bekliyor
Yaşanası gelecek mutlululuğu saklıyor..



Şerefine içtiğim her ayrılık acıdır
Acıtsa da yüreği iyileşir zamanla
Unutulan her anı gülmeye duacıdır
Ömür geçer mi sandın çığlıklaşan amanla
Gülleri sereceğim yeni sevda yoluma
Takacağım elbette sevgiliyi koluma.



Sonu önemli değil sevda ateşi yansın
Dürüstçe sarmalasın yalan olmasın dilde
Bu yürek harmanlansın yalnızca ona kansın
Tomurcuk açsın leb/ler ateş bekleyen külde
Yenerim her zorluğu adım kadındır benim
Geçmişi çabuk gömer iz taşımaz bu tenim..



Ayvazım DENİZ