suların ağladığına inandım bu gün
alevin titrediğine
doymadığına toprağın


hangi mabedin kilit sesinde saklı umudum
söyle
toprak örter mi seccadesini ağusuna akşamın
mehtap okşar mı gülüşümün ak kanatlarını
söyle
hangi bağrın yangınında tüter dumanım
onca eski birikmiş heybemizde
yunsak teneşirde paklanır mı karanlığın yaması
gök gözlü güzeller ağartır mı sabahları
avuçlara dolan yüz suyu hürmetine


hala uzuyor saçlarımız
şakağımızda dağlanıyor Ağrı’nın karı
ateş küle dönüyor
acının yasını tutarken çarşı
bak işte
ökse kuşları da küsmüş dallara
çünkü çocuklar gelmedi bu gün yine
çünkü sevinç naraları çınlamıyor avlumuzda


deniyorum olmuyor
kalamıyorum sahipsiz
kapanmıyor oğul yarası
alnı açık duruyorken zaman hala
her yanım acıyor
kalamıyorum bir başıma
olamıyorum evlatsız