Kaşıkaralı poçucu,

Ve aynı zamanda kokucu Yedidağ Çiçekcisinin·

en birinci müşderisiyin

evelallah!! zati bedafadan önüşlük bi

başdan aşşa beni

göpgözel fısfıslardı[1]

zavallı..

“bu hu koku”

“bu şu”

“bu arapkızı[2]

bunun bahasına eremen”

sen bunu alma

ben sana böğünnük bi eyinnig edeyin

garışma sen

evelallah zati ombeş gün gede(r)

bu benden

kiminin parası

kiminin dovası”

falan filan..

Allasen! aslı mı var,

yoo!

deyuslug, emme..

elden ne geli.



ipin ucunu vermişiyiz puştun eline..

adam işin gompedanı olmuş

namıssız..

gözlerimin içine bakıyoru

uruhumu okuyoru

nayeti bilip duru(r)

neydip edecen alacan

helbet o “en bahalı” dediğini

köye gelen başka kokucu mu geliyo

ı ıhh..



işin aslı bende o ğadar para ne gezer

helbet yok

emme

şeytan beni halıma bırakmayoru ku

nayet beşer-şaşar

Allah var ya… insanın canı da

N’oldum öldüm illem onu

o “bahalı” dediğini isdeyon

hani “bahasına eremen[3]” dedi ya

gahroluyon..





i(n)san iresmen kinneniyo

ahdım kalıyo[4]

çakdırtmadan

usulcukdan cızlamı çekiyon

yes ediyon

güpürdümünen

taha hayada bile girmeden

vayvalağı goparıyon

“ebee!

anaaa!!”

“parrrraaa”

…



sanısın dünyanın her derdi halloldu da

bi “koku”ya marak salmışıyın

neydip edip ben de illem onu sürünecen

biri ötekinden neye daha efdal[5] dutuluyo

bildiğimizden mi

hu an etibarıynan da etikadım odur ki

valla deği(l)..

bahası,

ver bakalım bi “arap garısı”

olmadı “gara kedi”



ya da ikisinden de

öyle eller gibi üçün beşin gözüne bakmayoz gari..

buluyoz-buşuruyoz… nayetinde

hele bi de paramız varısa

yandı gülüm keten havla

bu yaşda ev-dam olcak de(ği)liz ya

o öyle deyincekleyin barabar, ben de

maliyeti ne olursa olsun, netçede

arap garısı yekde![6]

gara kedi de..



Yedidağ Çiçekcisinin dediğine göre

“en birinci müşderisi” ben oldum..

Yedidağ Çiçekçisinin

Yedidağ Çiçekçisinin arap garısı’sının..

gara kedisinin

bana hususi..

işin aslı goca köyde arap garısının tek müşderisi benin ya

fiyet aramızda,

bana yarı pahasına deği(l)..

emme!

tenziline

o öyle deyinşe valla olmaz deyip

üş-beş de ben başış sıkışdırıyon

gosgoca Yedidağ Çiçekçisine



“valla olmaz hakkımı halal etmen”

deyelek izbar ediyon,

onda da bi(r) temenna ki sorma

bi sitayiş ki yahay!

etirafdakınnara höyle bi bakıyo..

“Allah Allah..

hu çocukdahı feraset!

..…

izbar etme asdanım yauuu”

onun dediğine aldımıyın heş

basıyon dabannarı eve

sürünüyon bol bol..

bayıyor ortalığı”.



hinci hinci düşünüyon da

Yedidağ Çiçekçisinin ellehem

herkeşe aynını deyodu.. öyle ya

çetelesini dutan mı var

kimin hankı kokuyu sürdüğünü bilen mi var

neyise, gısa kese(yim)n

aydın havası ossun.















· Yedidağ Çiçekçisi Aşağı Kaşıkara’lı Karadilli (ya da Karaadil’li) Hasan namlı poçucu, (poçu, yazma, eşarp, yağlık ve koku satardı)

[1] fısfıs : şırınga, enjektör, pompa, flit

fısfıslamak : püskürtmek

[2] arapkızı : karakız

[3] dahasına ermemek: karşılayabileceğinden pahalı, ekonomik durumuna göre ederini karşılayamamak

[4] ahdı kalmak: uhdesinde kalmak

[5] efdal / eftal : birinin diğerine tercih edilmesi için vasıf

[6] yekde : yedekte, üzerimde, yanımda, hazır, stok, maledilmiş