Uzak diyarlarda kalan
Sevdiceğim
Gönlümün bitmeyen türküsü
Kıyamadığım
iki gözüm

Aşkı resimleyebilir misin diye sorsalardı
Soylu güzelliğini çizerdim tuvale
Okyanusun renklerini çalarak

Bir roman yazsaydım
Ömrümün ilk yarısı diye başlardım
Kapanmayan gönül yaram
Son sözüm olurdu
Kapağında afilli bir resmin olurdu mutlaka
Yağmur gözlüm ismi
Ne çok yakışırdı kitaba

Dağılmış saçlarımızda
Dağlarımızın kına kokusu
Sevdalı gülüşlerle
Vahşi doğaya meydan okuyarak
Kıyasıya yarıştığımız
Rüzgârla dans eden atlarımızı anlatırdım meselâ

En kıymetli hazinem saydığım
Memleket toprağını
Göğsümde ki Kur ’anın içinde saklayarak
Öz vatanıma nasıl getirdiğimi yazardım öykü kitaplarına

Biliyor musun cancağızım
Gözlerimin önünde Kaybolduğun günden beri
Amin hiç eksilmedi dudaklarımdan

Ah gözüm

Bir başkayım bu akşam
Koynumda kutsal yalnızlığın
Avuçlarımda Balkanların güneşi

Kimbilir
Belki de bu son veda

Bilmelisin ki
Mayın tarlasında
Ölümle yüzleşmiş bu yürek
Hiç korkmadı ölmekten

Yüreğim ki
Kırmızı-beyaz

Sana söz verdiğim gibi g/özüm
Bir yanım Bosna
Bir yanım İzmir

Deniz Derya Giritli