Kırk adım attım odamda
Odamda kırk adım ötemdesin
Kırk adım
Hangi köşeye gitsen
Kırk adım geliyorsun bana
Bir adım daha atsam
Senden uzağa gideceğimi biliyorum
Ama ben senin yanında durmak istiyorum
Bir adım ötende yaşamaktansa
Yanında ölmeyi terci ediyorum
Yokluğunda
Üç oda’ya bir can sığdırdığım gibi

Salkım söğüt asma yaprakları penceremde
Erik mevsimine daha çok var
Çiğden kokusu
İlk bakış
Lal bir dilden geçiniyor içimde

Oya işlemeli bir tülbentle örtüyorum yaralarımı
Gün batımı gibi kızıl bir bulutun ağlaması
Umudunu başı dik dağlardan alıyor sanki
Zifiri karanlıklara başkaldırır gibi

El değmesin istiyorum sana
Göz değmesin
Sesine ses değmesin
Gözlerine
Gözlerine göz değmesin istiyorum

Belki senin gözlerine bakacak kadar
Güzel ve anlamlı değil gözlerim
Belki gözlerim
Senin gözlerin gibi baharı anımsatmıyor
Güneşi anımsatmıyor
Yanında kırk yıllık hatırım olsun yeter
Senden bir adım öte gitmem inan
Gözlerinde yaşarım
Boğulacağımı bilsem bile
Öleceğimi bilsem bile

Bazen öyle bir çıkmazın içine giriyorum ki
Üç oda’ya bir can sığdırdığım gibi
Yokluğunada kendimi sığdırıyorum
Kelimelerle bazı şeyleri anlatmaya çalışıyorum
Boş bir yaprağa
Beni ne zaman seversin diye yazıyorum
Tahminen ne zaman
Ne zaman ben olursun
Ben senden bir adım ötende nefes alamazken

Karanlık ve soğuk bir akşam üstü
Acılar büyütürken yalnızlığım
Yaramın kabuğuna dokundum
Ne çok acıdım
Seni incitmiş olabilirim diye
Ya sen kanadıysan içimde
İşte ben o zaman ölürüm
Yok olurum
Biterim
Biterim

İbrahim Dalkılıç

31/07/2014
13:35 izmir