Bakışlarını serp gönül bahçeme
Sonra büyür fidanlar!

Cemre düşünce toprağıma
Yeşillenir kalbim,
Ne sonbahar kalır
Ne soğukluğu kışın
Üzerimde nisan yağmurlarını taşıyan bulutlar dolaşır
Rüzgâr eser serin sessiz
Rahmet damla damla düşer
Sonra büyür fidanlar!

Renk renk belirir
Toprağı bir bir yararken güller
Karıncaların ayak sesleri duyulur
Yüreğimin gökyüzünde
Mavi Yeşil gökkuşağı köprü olur dağlara
Kuşların cıvıltısı karışır çocuklara
Neşe katar
Sonra büyür fidanlar!

Toprağın kokusu çiçeklerle birleşir
Yağmur yağınca güzelleşir çiçekler
Evlerin saçaklarından damlar
Bir arı kovanına girer saçağın altında
Yağmura sevinir!
Bir amca elindeki son fidanı da diker toprağa
Yağmura şükreder
Sonra hep büyür fidanlar!

Ellerine nefesini üfleyen çocukları
Çatlamış elleriyle ısıtır anneler
Gözleri yol gözler sabahtan akşama kadar
Kapısı çalınır evin
Girer beli bükülmüş evin direği
Uzatır hayatına elindekileri

- Bir çay koy
Gözlerinle demle
İçine nefesinden kat
Bereketini artırsın içimde Rabbim

- Âmin
İçimde çoksun
Elhamdülillah

Çatlamış ellerini yüzüne sürdü kadın
Elleriyle sakalını okşadı adam
Kucağına aldı en küçük evladını
Elinde;
Elif lam mim harfleri
Ekiliyor kalbine
Eskilere gidiyor
En eskiye
İçine bakınıyor
Sonra hep büyümüş fidanlar!

Zamana inat konuşuyor ağaçlar!
Rüzgâr savuruyor yapraklarını.
Hû çekiyor,
Şükrediyor ağaçlar.
Toprağa sarılıyor tüm gücüyle,
Çiçek açılıyor
Bir arı balından nasipleniyor çiçeklerin
Gölgeleniyor yapraklarında
Güneşe selam veriyor bir çınar
Her sabah olduğu gibi
Beli bükülmüş çınarın
Büyümüş fidanları suluyor her defasında
İçindekileri hasretle
Sahi umutları meyve vermiş midir?
Vermese de hep büyürmüş fidanlar!

Hayrani Can
25.04.2014