Hüzün bu akşam oturduğu yerden usulca kalktı ve
pencereye yürüdü...
camdaki buğulara yazdı: sadece manalar çürüdüğünde yaşam biter...


halikarnasda bir martı
adını sayıklıyor

duyuyor musun Eleni

okyanusta taş izi
yüreğinde taş izi
suskun sayıklamalarında
iniltinde taş izi

biliyor musun Eleni

hayatımızın en mutlu hatıralarını da alıp gittin
iç kanamalı bir gül olmanın zamanı mıydı
beyaz bir yelkenli ol desem şimdi
gül desem
yoğun bakım duvarlarından geç
gel desem
sen anlıyor musun

düşünüyor musun Eleni

halikarnasta bir gün doğar batar ve endamın kararır
kırmızıdan beyaza yıkım bu
trombositleri yaralı bir gül
zayıf ağaçlardan içresin
gülümsemelerin bir yankıdan öte değil
ben sana şiir yazsam
sen şarkılar söylesen

hemşire iğneyi yavaş batır desem
desem ki
acır onun aşk dolu kalbi acır
desem ki
hemşire sedyeyi bahara taşıt
zifiri gece sayıklamaları bunlar

trombositleri yaralı gül den sabaha
dönüşüyor musun Eleni

buz dağlarından çıkardım gözlerini
üşüyor musun...
cenneti ve fırtınayı arkamıza aldık
meleklerin melodisiyle
yıldırım ateşlerinde yandık
yine de hayatta kaldık Eleni



ölmenin zamanı değil
eğil Eleni bir duaya eğil
ebem kuşağını kucağına vereyim
tüm evleri yakayım
tüm bardakları kırayım
tüm günahlarını kabulleneyim
siyah bir gül olmak
senin harcın değil

yer değişelim

sen martı ol
ben senin yerine ölüme serileyim...

bana ver ellerini

düşür ölümden gölgeni...
halikarnasdaki martı
bizi çağırıyor

düşüyor musun Eleni...

beyaz piyano dindi
üç bucuk notaya indi
gözlerimden gümüşi sabah
en tesadüf notalardaydı ismimiz
şimdi hepsi boş piyano tıngırtıları

gözyaşı sentezlerinde
bir şarkının kapı eşiğinde tökezlemek hayata
sadece gülümseyen şarkılar
yağmur diye notaları yağdıran bulutlar
hayat diye gülümseyen
gözpınarları çiçeklenmiş
rüzgarın çocuklarında kesik damarlı haykırışlar...


düşen kan
düşen yaprak
düşen gözkapakların
düşen kırmızı
düşen beyaz
gözlerinde gri bir tül
5...
3...
1...
düşen kan
iç kanamalı bir gül Eleni
hayatın kalleşliğine gül

boşluk!

iç yansımalı ayna

sonbahar rüzgarı kayboluyor ufukta
toz duman sokaklarımız
ellerimi al la minör sayfam yüregimi al
kapandı şimdi
piyanonun göz kapakları

...

ellerim dolaştıkça hıçkırıklar dökülüyor
beyaz piyano sustu Eleni

ezan seslerini
martı seslerini
yaşamın seslerini duy

bizi karşılar mı
bu kederler pandomimi
perde kapanır oyun biter elbet
şimdi daima gece
kapanır piyano...
ip kopar
cambaz düşer


uyuyor musun Eleni

nisan ağaçlarda çiçekleniyor

duyuyor musun?

Ayşegül Aşkım Karagöz
(rüzgar çanları)