kirpiklerimin ucunda asılı kaldı gidişinin provaları

oysa, provasız sevmiştim ben seni!...

 


sapanla kuş avına çıkmış

yaramaz bir çocukken sen

sadece baktım gözlerinin derinine

belki anlarsın diye

farzı muhal bir aşktı bu

biliyorduk çünkü ikimizde…

 


baharlarım salınırken ayaza kesmiş sözlerinde

hep bir ümitti güneşin doğacağı

ve tevekkeli değildi

tepemizden aşağı yağan güz şarkıları…

 

içimde anne ninnileriyle

uyudum, uyuttum tüm umutlarımı

lakin uyumuyor insanın acıları

saplanıp kalıyor sinenin kuytusuna

sinsi bir yara misali…

 

jilet kesiği zaman

doğruyor lime lime ruhunu

her an başka türlü bir kaybetme korkusu

insanın olmayanı kaybetmesi

nasıl bir acıdır bilir misin sen?

 


içim çocuk mezarlığı

dışım çocuk bahçesi

ah keşke

oynadığın oyunlardaki gibi

bir çocuğun kalbiyle sevebilseydin beni

benim seni sevdiğim gibi…








21 - 22 temmuz 2014/Sev_tap