Ne zormus meğer yaşarken ölmek,
Diri diri mezara gömülmek,
Acınacak halde iken kendi kendine gülmek,
Arkamdan sinsi sinsi baktılar,
Umutlarımı acımadan yıktılar,
Dost bildiklerim sırtımdan vurdular,
Gittiğim bütün yollara tuzak kurdular,
Yaşama hevesim vardı yordular,
Hayata küstürdüler,

Sudan çıkmış balığa döndüm,
Çırpındıkca tukendım,çaresiz can verdim,
Bir damla su verenim olmadı,
Bak yine kara bulutlar dolaşıyor üzerimde,
Yürümeye mecalim yok, turmuyor dizlerim,
Bırakırsam kendimi biteceğim,
Belkide huzura ereceğim,

Bu gece bütün dualarım Hazreti Azraili’e
Alıp götürsün daha fazla acı çekmeden,
Nasıl olsa ardımdan göz yaşı dökenim olmaz
Garip olmuşum kimse bilmiyor ehvalimi,
Acımadılar yaşarken öldürdüler,
Ezansız kefensiz diri diri gömdüler,
Mezar taşı yerine başucuma
Acı çubuğu diktiler,
Ne zormuş yaşarken ölmek
Diri diri mezara gömülmek,
Güvendiğim dostlarımdan darbe yemek ne zormus..

ŞiiR :Gökhan Sentürk


şiirime ses olan nefesiyle can veren sayın Selami Traşlar ’ Abime ’ teşekkürlerimi sunarım..