Sensizliğinle yüreğim yandı yar,
Böyle içten yanmamıştı,
Öyle acıyor ki duramıyorum yerimde
Yaşayıp, yaşamadığımın farkında bile değilim,
Gece ve gündüz vardır ya hani,
Benim için hep gece karanık sanki dünya
Hayalin yanı basımdan gitmiyor,
Bakıyorum sadece dokunamıyorum yar
Dokunursam kaybolup gidecek biliyorum
Hep susuyorum sesizce konuşuyorum içimde ki senle,
Gözyaşlarımın, esiri olmuşum
Durmadan ağlıyorum.

Nedir çektiğim ızdırap yar
Nefesim daralıyor boğuluyor gibiyim,
Titriyorum damarlarım çekiliyor sanki yar,
Kanımda mı dolaşıyor yokluğun bilmem ama?
Daha fazla dayanamıyorum,
Önce hiç yaşamamışdım, alışamadım sensizliğe yar,
Gittikden sonra anladım sensizliğin acısını,
Ne kadar kalbime zulüm olduğunu,

Dön artık, bekletme acılar içinde yanan yüreğimi,
Biliyorsun seni ne çok sevdiğimi,
Sensizliğin benim için ölüm sessizliği
Seninle gelecek günlerimin yeniden doğuş
Yeniden diriliş olduğunu yar.
Dön bekliyor gönlüm ilk gün ki gibi
Özlemle hasretle yarr.

’Gökhan Şentürk’

şiirime ses olan nefesiyle can veren sayın Selami Traşlar teşekkürlerimi sunarım..