yüreğim yandı yar ilk defa bu kadar içten yandı
öyle içim acıyor ki sensizlikten
yasadım mı fark bile etmiyorum
kimi zaman bir gece bir gündüz vardır ya
benim için hep gece sanki
hep susuyorum
hayalin yanım basımda bakıyorum
sesizce dokunamıyorum yar
dokumsan oda kaybolacak
biliyorum içim acıyor yar
benim yerime gözyaşlarım konusuyor
tutamıyorum sensiz gecen zamanı

gözyaslarımla sensizliginde
sel olup akıyor yoklugun öylesıne canımı yakıyor
sessizlige bürünüyorum içime kapanıyorum
gündüzlerim olmuyor hiç
hep karanlık gece yasıyorum
odamın perdesını bile acmıyorum
dısarı cıkmıyor kımseyle konusmuyorum
senın gidişini kabullenemıyorum
hayalinle avunup dönecegin günü beklıyorum
biliyorum ki gittigin gibi döneceksin bana
ben senı beklemekten vazgecmıyorum yar
bekliyorum biliyorum geleceksin...

Yazan ’’Gökhan Şentürk