Biliyor musun baba ?
Yokluğuna alışamadık ne annem nede ben
Aksamları gelecekmişsin gibi bekliyoruz yine seni işten gelme saatinde
Annem kapıya bakıyor ben ise gözlerimde yaş duvardaki resmine
Gidişin kaç gün oldu bilmem ama, kokun hala yerinde babam...

Sabahları hep bir tabak fazla koyuyor
Çayı ince belli bardaklara dolduruyor annem
Sen başka bardakla içmezsin diye
Gelmiyecegini anlıyoruz ama sesimiz cıkmıyor
Sende sonra sensizlik kapladı evimizi
Gülmeyi unuttuk hep, içimiz kan ağlasada
Yokluğunda üzülsekte içimize attık acımızı
Annem dimdik kalmak istese de gücü kalmadı
Hüzün çöktü içine gizli gizli ağlıyor

Üzüntümüzü dostlar paylaştı ama nereye kadar
Üç gün veya dört gün ancak kalabildiler baba
Herkes kaldığı yerden devam etti hayatlarına
Bizde yokluguna alısmaya çalıştık annemle
Keske sende gelsen
Bizde kaldığımız yerden başlasak hayatımıza
Her Sabah uyandırmadan öptüğün gibi öp yanaklarımdan
Ama bu sefer uyandırsan
Bende seni görsem baba
Sarılsam doya doya öpsem
Öpülesi ellerinden ama
Bu sefer uyandır beni.

ŞiiR: Gökhan Şentürk

şiirime ses olan nefesiyle can veren sayın Serkan Demirci teşekkürlerimi sunarım..