Ne kadar büyüttüysem seni içimde
O denli ölüyorsun şimdi bende sevgili
Tenin de can bulan bedenim, sana ve kendine küstü
Morarmaya, çürümeye başladı
Acıyan yerlerime
Senden kalan güzel günlerde fayda etmiyor
Ha gayret diyorum kendime, ha gayret
Az kaldı ölüme
Biraz, sabret

Sitemlerim artık sana değil, biliyormusun
Sadece kendime
Güvensiz biri oluşuma
Adamsızlığıma
En çokta, kadersizliğime

Şimdi her günüme
İki rekat namaz sığdırıyorum
Biraz da dua ediyorum
Hiç bir duama seni katmıyorum
Sadece ölümü istiyorum, ölümü

Seni öldürmeye başladığım günden bu yana
Gecenin her hangi bir saatinde
Kan ter içinde uyansam da uykularımdan
Gözlerim aramıyor artık odam da seni
Bedenim sen koksa da
Sen Ölüyorsun ya içimde
Canım acıyor, canım
O yüzden
Bütün mutluluklarımdan vaz geçtim

Nikotin kokulu ellerimle
Azrail’i beklerken kapı eşiğinde
Bir of çekiyorum
Eskişehir duymadan
Kimse uyanmadan...